Ψάχνω βιαστικά να βρω
20 παλιές αναμνήσεις
από το μαζί
που πλέον νοσταλγικά
έχουν καταλήξει στο μόνος
330 και κάτι μήνες πλέον
και αυτή η λογική μου θυμίζει
πως τα νούμερα και ο χρόνος
είναι νοητά, αμφότερα
Και ρε φίλε
στο έχω πει από καιρό
ποιητής μπορεί να μην είμαι
αλλά ούτε και το θέλω
Το φοβάμαι
όπως και η Κατερίνα
Αλλά έχω μια ιστορία να σου πω
από αυτές που αξίζει
να κρατήσεις, να θυμάσαι
Θυμάμαι ένα μικρό παιδί
με όνειρα, με ελπίδες
να θέλει να αλλάξει τον κόσμο
Αλλά ξέρεις πως τα όνειρα
έχουν την γαμημένη τη συνήθεια
να σε ρίχνουν απότομα κάτω
και τότε ξαφνικά
απλά νιώθεις το σώμα σου να συσπάται
και καταλαβαίνεις ότι έχεις ξυπνήσει
Όνειρο ήταν
Όνειρο, Άγγελε
Ένας εσύ
και μια ερώτηση για το τελικά τι έγινε
και ένας μισεί
αυτό που τώρα είναι
Ένας μπορεί να αλλάξει τον εαυτό του
και άλλος ένας αλλάζει πλευρό
να κοιμηθεί
Αλλά να, στην τελική
ο κόσμος μπορεί και να μην αλλάξει ποτέ
Είναι όμως δικαιολογία αυτή για σένα;
Αισθάνομαι, και αυτό πάντα φοβίζει
No comments:
Post a Comment