Λειψανθρωπία

Μουντίλα

και μια ποίηση που έχει στερέψει σαν το καλοκαίρι που σου στερεί τη βροχή

και όταν την βλέπεις παρά που σου’χει λείψει βρίζεις

γιατί δεν έχουμε μάθει να εκτιμούμε τα απλά

Ανατολικά των συναισθημάτων και των φόβων για δήθεν έρωτες

έχουμε απλά τη μουσική

αυτό το μαγικό κουτί που κλείνει μέσα του ένα σωρό πινελιές

Και συναισθήματα

Πού να σου το δώσω να το καταλάβεις κοπέλα μου

Πού;

Όταν εγώ σου μιλάω, 

σκέφτεσαι αν τα βυζιά σου είναι αρκετά μεγάλα

Όταν θέλω να δω το μυαλό σου

κοιτάς να δεις μέσα από τη μπλούζα μου κι αν έχω κοιλιακούς

Όταν θέλω να σε δω γυμνή/συναισθηματικά

κοιτάς τις φίλες μου στο Facebook

Και έτσι

σήμερα βρέχει

και εγώ μιλάω για ξηρασία

Ξέρεις,

Ανθρωπιάς