Χάνω τα λόγια μου
πολλές φορές
και φοβάμαι
πως μια μέρα θα ξεχάσω
Θα σταματήσω να γράφω
Εχθές το είδα στον ύπνο μου
Είχα να γράψω καιρό
Και αγχώθηκα
τόσο που ξύπνησα
Γι αυτό σου λέω αγάπη μου
μη σταματήσεις ποτέ
να διαβάζεις
και μη σταματήσεις να γράφεις
είναι ότι έχουμε
είναι ίσως το μόνο που έχουμε
είναι η τελευταία απέλπιδα προσπάθεια
να μας θυμίζει ότι είμαστε ακόμα άνθρωποι
Έρχεται η άνοιξη
και ο ήλιος πιο φωτεινός
άλλαξε και η ώρα
Και θα έπρεπε αυτή τη περίοδο
να είμαι περισσότερο χαρούμενος
Μα οι μέρες δε μου βγαίνουν
και για ένα περίεργο λόγο
χειμώνα νιώθω, μέσα και έξω
Ίσως να φταίει η στιγμή
Ίσως να φταις και συ
μπορεί να φταίει και το κρασί
Ας είναι όμως αγάπη μου
θα σε αφήσω με ένα στίχο
από ένα αγαπημένο τραγούδι
“ξέχνα τι μας έχουν μάθει
πριν γεράσουμε πολύ”
Καληνύχτα
No comments:
Post a Comment