Faux βία

Δε γράφω

Επιβιώνω

και κάθε βίωμα γίνεται γραμμή

σε λευκό χαρτί

με ένα στυλό

στη καφετέρια

στο πεζοδρόμιο 

καθώς πηγαίνω στον κολλητό μου

Δε ζω

Επιβιώνω

με μικρά διαλείμματα 

χαοτικής ανεπάρκειας

και ένα κινητό στη γύρα

για μουσική και χάσιμο

Έχω τόσα πολλά στο κεφάλι μου

και σκέψεις-βιβλία με τις ώρες

καθώς δουλεύω

καθώς κάνω ποδήλατο

καθώς περπατάω

και ένα πράγμα 

με χαροποιεί τελευταία

Το χαρτί είναι φτηνό

και έχω τόσα πολλά να γράψω

και να σου πω

Μωρό μου θες να με ακούσεις;

Πέρασε η πανσέληνος

και αποτυγχάνω να είμαι ρομαντικός

και το σ’αγαπώ δε μου βγαίνει

Το φοβάμαι

Σε φοβάμαι

Σας φοβάμαι

Με φοβάμαι