Μπαλάντα γλυκιά σε Μι Μινόρε...

Σιχαίνομαι τους μαλάκες

Σιχαίνομαι όσο τίποτε άλλο τους μικροαστούς

Σιχαίνομαι κομματικά και ταξικά σκατά που μια ζωή θα τη φάνε μέσα σε ένα σάπιο όνειρο

Σιχαίνομαι κάθε φλώρο που θα τη βγάλει στην καφετέρια, παρτάκι, γκομενάκι και μετά σπίτι για 10η εντολή, χέσιμο και νάνι

Σιχαίνομαι μια κοινωνία μουδιασμένη, απάνθρωπη και ξενική

Σιχαίνομαι τη σιωπή, και τη βουβαμάρα

Σιχαίνομαι τον κάθε φασίστα που με μυαλό αμοιβάδας θα ακολουθήσει πιστά μια δική του πλάνη δουλεμένη γοερά από αυτούς που του σκοτώσαν τους συγγενείς

Σιχαίνομαι κάθε μουσική εμπορευματική και το κάθε κλαμπ

Σιχαίνομαι και το αμάξι σου το λουξ αν και θα δείχνει ωραίο όταν θα φλέγεται

Σιχαίνομαι την πόλη μα κάθε νύχτα με μαγεύει η καριόλα

Σιχαίνομαι τις ψεύτικες αγάπες, τα ψεύτικα φιλιά, την ψεύτικη φιλία και τις ψεύτικες συμπεριφορές

Σιχαίνομαι και κάθε λογής ψευτοκουλτούρα που σου επιβάλλει νεωτεριστικά πρότυπα θεωρητικά ηθικής ανάτασης

Σιχαίνομαι και γενιές που χάνονται μέσα σε μια καλουπωμένη ζωή γεμάτη ψευδεσθήσεις. Άβουλα, δουλικά ζώα, πολλά γαμήσια, καθόλου αγάπη και προσωπεία για συμφέροντα.

Μα αγαπάω την ανθρωπότητα. 

Που είστε κρυμμένοι;