Monday, April 20, 2015

Φοβού



Θα με βλέπεις και θα τρέμεις.
Γιατί θα είμαι εκεί να σου θυμίζω πως 
είμαστε μετανάστες
είμαστε πρόσφυγες
είμαστε παιδιά πολέμου
είμαστε φτωχοί
πεινασμένοι, αλλά φιλότιμοι
και με μισό ψωμί θα ταϊσουμε τους άλλους 
πριν φάμε εμείς
Είμαστε εκεί 
κάτω από τις κουκούλες που τόσο φοβάσαι
γιατί τα μάτια δε τα κοιτάς ποτέ
Εμείς γι αυτά πεθαίνουμε
Είμαστε φυλακισμένοι
Είμαστε βασανισμένοι
Είμαστε ποδοπατημένοι
από την εξουσία που ψήφισες
Είμαστε πτώματα
ξεβρασμένα στη θάλασσα
πεταμένα σε μια γωνιά του πάρκου
με μια σύριγγα στη φλέβα
ή στο κράσπεδο 
μαχαιρωμένα από το μίσος σου ή την σιωπή σου
Είμαστε άναρχοι
και ενώ δε σου έχουμε κάνει κάτι
μας φοβάσαι
Θα τρέμεις
Γιατί έχουμε μαζί μας τους διαφορετικούς
Είμαστε ομοφυλόφιλοι
Είμαστε κάθε λογής ανένταχτη στη μικρή σου ιστορία
που σου πλέξαν από μωρό για να κοιμάσαι ήσυχα.
Τέρμα όμως
Τώρα σειρά έχουν τα δικά μας όνειρα
Και θα γίνουν οι δικοί σου εφιάλτες.
Είμαστε άνθρωποι
Και είμαστε τόσοι πολλοί
Ερχόμαστε
Τώρα θα τρέμεις
Φέρνουμε, αγάπη.


Αφιερωμένο σε κάθε ψυχή που μπορεί και ονειρεύεται έναν κόσμο ισότητας και αλληλεγγύης. Ας γίνουμε επιτέλους καταιγίδα.

Monday, April 13, 2015

Επικήδειος παράλογος


Και αν πέθαινα
θα’θελα να με θυμούνται 
για το ότι ήμουν καλός άνθρωπος
Θέλω να, και ξέρω πως
θα ερωτευτώ
θα αγαπήσω
θα πληγωθώ 
και θα ξεχάσω
και φτού και πάλι απ’την αρχή
Αλλά να σου πω κάτι;
Ίσως η ουτοπία του έρωτα
δε βρίσκεται στο να βρεις τον τέλειο άνθρωπο
αλλά στο να κάνεις τον εαυτό σου τέλειο 
για τον άνθρωπο που θα είναι έτοιμος να γίνει τέλειος για σένα
αν μας διδάξαν και κάτι
τα βιβλία που διαβάζουμε
και τα ποιήματα που καταναλώνουμε
είναι να ακροβατούμε 
ανάμεσα σε κατάθλιψη και αισιοδοξία
Σήμερα ντύνω τα λόγια μου λοιπόν ελπίδα
και μέσα σε όλη αυτή την συναισθηματική λειψυδρία
θυμάμαι τα λόγια του Γκαλεάνο
"Υπάρχει ένας άλλος κόσμος εκτός από τα σκατά"
Καλό ταξίδι σύντροφε
εγώ συνεχίζω τα βήματα μπροστά
αν δε σε πειράζει
δεν έχω ερωτευτεί αρκετά
δεν έχω αγαπήσει αρκετά
δεν έχω πληγωθεί αρκετά

δεν έχω ξεχάσει, αρκετά

Ζητείται αλήθεια



Μακάρι να σε φιλούσα σήμερα
Μακάρι να μη σε μισούσα σήμερα
Μακάρι να μην ήμουν δανεικός
Μακάρι να ήμουν ιδανικός
Και συνεχίζω να πεινάω
Για ζωή, έρωτα, θάλασσα και χρώματα
Ειδυλλιακά ηλιοβασιλέματα
στο μυαλό ενός ξεπεσμένου
εν καιρώ νέου
Τύφλα να έχουν οι παραδοχές
Στην εποχή του φόβου
σέρνονται ελπίδες τσαλαπατημένες
Κι εσύ; 
Μακριά όπως πάντα
Στο βάθος του μυαλού μου
Σε έχω φτιάξει κατ’εικόνα
κι ούτε λόγος για ιδεολογικές παρεκκλίσεις
Σήμερα έρωτας, αναρχία και ουτοπία
σαπίζουν πίσω από τρέντι μαγκαζίνο
και ατμοσφαιρικές περιπλανήσεις
σε είκονα υψηλής ανάλυσης
Μα εγώ θέλω μια δόση αλήθειας
σκληρή και καταστροφική αλήθεια

που χάθηκε.

Η τέχνη του να μη κοιτάς πίσω



Εδώ μωρέ
σε ένα τρένο κοιτάω έξω
και βλέπω τον ήλιο
να ξεπηδάει σιγά σιγά
από το βραδυνό του ύπνο
Και με αφήνει μουδιασμένο
Να σκέφτομαι πως τελευταία
δε νιώθω και πολλά
Δεν ξέρω κατά πόσο είναι καλό αυτό
Δεν νομίζω να είναι και κακό όμως
Όχι ότι δε νιώθω τίποτα δηλαδή
Εξοργισμένος με την κοινωνία είμαι πάντα
Και σε αυτό το τσίρκο που ζούμε
δε μπορώ να ησυχάσω
αυτό δεν αλλάζει
Αλλά να, σκέφτομαι - όπως έλεγα
ότι δεν οφελεί και τίποτα 
το να κοιτάς πίσω
Ότι και να έκανες
ακόμα και να έσφαλες
μη κοιτάς πίσω ρε φίλε
Ακόμα και αν έχεις καταλάβει το λάθος σου
διόρθωσε τον εαυτό σου
αλλά πίσω μη κάνεις γαμώ τη ζωή σου
Οι αναπολήσεις
και οι αναμνήσεις
και η κάθε λησμονιά
είναι απλά το εγώ σου
αυτό το πούστικο το μυαλό σου
που δε λέει να ξεκολλήσει και να δει μπροστά
Και έτσι αν δε προσέξεις
σύντομα θα χάσεις το παιχνίδι
και θα αναλωθείς σε γεγονότα
υποθετικά, τι και αν.
Τίποτα,
η μόνη σου αγωνία είναι
αν θα μπορέσεις να γνωρίσεις ποτέ
εκείνο το πρόσωπο που θα σε κάνει να τα χάσεις
εκείνο το μυαλό που θα σε παγώσει
και θα καταλάβεις πόσο μαλάκας ήσουν
που κοιτούσες πίσω
ενώ η ζωή σου ήταν μπροστά
Έι,

Εσύ μπορείς να το κάνεις αυτό;

Sunday, April 5, 2015

Γύρω μου, εντός



Υπήρχε αγάπη στον αέρα
μα εσύ είχες ξεχάσει να αναπνέεις
Κι εγώ έχω ξεχάσει να βλέπω
πέρα από τα αληθινά συναισθήματα
Με μια καρδιά πέτρα
Ένα μυαλό, μπουρδέλο
και οι στίχοι μου
μάυροι, μουντοί και σκοτεινοί
Με καθαρή ιδεολογία
δε ξέρω αν πάμε μπροστά
Και δε ξέρω αν το παίζω έξυπνος
τελικά θα γαμήσω;
Αηδίες, δεν έχει σημασία
Μια ευκαιρία για να ξεράσω
τα εσώψυχά μου σε λίγες λέξεις
Μου φαίνεται ξενικός ο έρωτας
Και οποιαδήποτε ευκαρία
να τον πιάσω, μακριά
Στροφές λοιπόν
γύρω από τον εαυτό μου
γύρω από το τετράγωνο,
τον πλανήτη και το σύστημα
Αφού έχουμε ξεμείνει από ποτό
τουλάχιστον ας ευχαριστηθούμε το ταξίδι 

Ξενέρωτοι

Friday, April 3, 2015

Ονειροβάτης



Θα ήθελα να νιώσω 
τη μαστούρα τη γλυκιά
της θάλασσας μέσα στη νύχτα
με μια όμορφη παρέα 
που θα με κρατήσει μέχρι το πρωί
Αλλά ρε διάολε, βρέχει σήμερα
και απλά νοσταλγώ 
και ονειροβατώ σε αναμνήσεις
Γιατί αυτά μας έχουν μείνει τελευταία
και γενικά ούτε τον καπιταλισμό έχουμε γαμήσει
αμφιβάλλω αν θα τα καταφέρουμε
αλλά εγώ σε θέλω δίπλα μου αδερφέ
θέλω να φτύσουμε αίμα
θέλω να παραμείνουμε άνθρωποι
Για τη Κατερίνα
Για τον Μπρεχτ
Για όλους αυτούς που τους τελείωσαν
νταήδες και παλικάρια 
Για αυτούς πρέπει 
να μη κάνουμε ποτέ βήμα πίσω
Η οργή για την αδικία
να γίνει έρωτας για τα καλύτερα
Γιατί αυτοί δε θα ξαναδούν 
το πανέμορφο ηλιοβασίλεμα,
εσύ, και εγώ όμως… μπορούμε ακόμα
Άσε την οθόνη
αφήνω το κινητό
και ας οραματιστούμε 
μια γαμημένη επανάσταση
με φόντο εκείνο το γλυκό
χρώμα το πορτοκαλί
στον αχανή ορίζοντα
και αυτή τη γλυκιά μαστούρα
τη μυρωδιά της θάλασσας
που αιώνες τώρα

παραμένει λεύτερη.

Wednesday, April 1, 2015

Σκοτεινές αλλαγές



Είναι πια μεσάνυχτα
και πόσο μου αρέσει η νύχτα
Ο σκοτεινός εαυτός μου 
βγαίνει περισσότερο κάτω από τα σκοτάδια
ή απλά φταίει η μπύρα.
Σκατά
Μη λοξοδρομείς ψυχή μου
προσπαθούμε να γίνουμε ποιητές
και δε χωράνε αμφιβολίες
περί του σκοτεινού.
Εγώ βλέπεις ακροβατώ
στο να μη γίνω αυτό που φοβάμαι
Και ξέρεις τι φοβάμαι;
Να μην γίνω απλός άνθρωπος
Εγώ δε θέλω να κάνουμε σεξ 
στις έντεκα στο κρεβάτι
Θέλω να σε ξεσκίσω
στις 5 στο σπίτι του θείου σου
Καταλαβαίνεις που το πάω
Όχι δεν έχω κάβλες
Έχω δηλαδή 
αλλά δεν είναι το θέμα μας
το θέμα μας είναι πιο…
Το θέμα μας είναι η ελευθερία
Ας ξεφύγουμε από τους καθωσπρεπισμούς
Πιάσε το χέρι μου 
και πάμε να λιώσουμε
με βίντεο από ηλίθια ζώα
Ή πάμε στο στέκι
ξέρεις σε εκείνο το κτήριο
με εκείνα τα περίεργα άτομα
να γράψω στον τοίχο με τον μαρκαδόρο
τον στίχο του Μπρέχτ 
που λέει πως 
αν μείνουνε τα πράγματα όπως είναι
είμαστε χαμένοι
Τι λες;
Μου δίνεις φωτιά;