Η τέχνη του να μη κοιτάς πίσω

Εδώ μωρέ

σε ένα τρένο κοιτάω έξω

και βλέπω τον ήλιο

να ξεπηδάει σιγά σιγά

από το βραδυνό του ύπνο

Και με αφήνει μουδιασμένο

Να σκέφτομαι πως τελευταία

δε νιώθω και πολλά

Δεν ξέρω κατά πόσο είναι καλό αυτό

Δεν νομίζω να είναι και κακό όμως

Όχι ότι δε νιώθω τίποτα δηλαδή

Εξοργισμένος με την κοινωνία είμαι πάντα

Και σε αυτό το τσίρκο που ζούμε

δε μπορώ να ησυχάσω

αυτό δεν αλλάζει

Αλλά να, σκέφτομαι - όπως έλεγα

ότι δεν οφελεί και τίποτα 

το να κοιτάς πίσω

Ότι και να έκανες

ακόμα και να έσφαλες

μη κοιτάς πίσω ρε φίλε

Ακόμα και αν έχεις καταλάβει το λάθος σου

διόρθωσε τον εαυτό σου

αλλά πίσω μη κάνεις γαμώ τη ζωή σου

Οι αναπολήσεις

και οι αναμνήσεις

και η κάθε λησμονιά

είναι απλά το εγώ σου

αυτό το πούστικο το μυαλό σου

που δε λέει να ξεκολλήσει και να δει μπροστά

Και έτσι αν δε προσέξεις

σύντομα θα χάσεις το παιχνίδι

και θα αναλωθείς σε γεγονότα

υποθετικά, τι και αν.

Τίποτα,

η μόνη σου αγωνία είναι

αν θα μπορέσεις να γνωρίσεις ποτέ

εκείνο το πρόσωπο που θα σε κάνει να τα χάσεις

εκείνο το μυαλό που θα σε παγώσει

και θα καταλάβεις πόσο μαλάκας ήσουν

που κοιτούσες πίσω

ενώ η ζωή σου ήταν μπροστά

Έι,

Εσύ μπορείς να το κάνεις αυτό;