Γάματα από το μέτωπο 03

Πάει καιρός τώρα

που νιώθω να έχω βαρεθεί τα πάντα

Και ρε γαμώτο είναι λίγο δύσκολο

να μη σε γεμίζει τίποτα

Οπότε προσπαθώ να σκεφτώ το αίτιο

Τα χάπια δε φταίνε

αυτά δε τα έχω πάρει ποτέ

και ούτε θα γράψω το αντίθετο

με τη ποιητική άδεια

για να το παίξω σαραβαλιασμένη ψυχή και έτσι

Δεν είμαστε δα και ποιητές

Ένας μαλάκας είμαι και γω

που ξαπλώνω στο κρεβάτι με το laptop

και πιστεύω ότι θα με διαβάσουν

Δεν το πιστεύω

δηλαδή δεν με ενδιαφέρει να σου πω την αλήθεια

Έτσι και αλλιώς με τέτοια ασυνέχεια στις σκέψεις μου

δε προσδοκώ κάτι καλύτερο και στις προτάσεις μου

Πάντως, τεχνηέντως

θα μπορούσα να σε κάνω πιασάρικο

και μπουκοφσκικό

ποιηματάκι μου

αλλά έχει τελειώσει και η κόκα (η κόλα)

και ξέρεις

ο ποιητής στο γκρο πλαν της ταινίας

δε γράφει χωρίς ουίσκι

Που είχα μείνει όμως;

Α! ναι, στην βαρεμάρα

Η τελευταία άκυρη σκέψη μου για σήμερα

και για να κλείσω θα είναι αυτή:

Μήπως τελικά είναι νόσος;

Εσύ τι χάπια παίρνεις;

Μ’ακούς;